Twaalfde en dertiende week: Going home!
Door: Manouk van Schijndel
Blijf op de hoogte en volg Manouk
27 Juni 2015 | Indonesië, Semarang
Mijn allerlaatste reisverslag hier vanuit Semarang, want morgen vlieg ik alweer terug naar Nederland. Wat ben ik toch wel blij om weer lekker naar huis te gaan en iedereen weer te zien.
De afgelopen 2 weken heb ik niet veel meer gedaan hier buiten stage om. Veel aan onze schoolopdracht gewerkt (die eindelijk ingeleverd is) en ons laatste uitstapje gemaakt.
Ons laatste uitstapje was namelijk de Bromovulkaan! Dit scheen toch wel een van de mooiste plekjes van Java te zijn, en dit kon dus niet aan ons programma ontbreken. Na een busreis van 10 uur kwamen we aan in Malang, een stad vlakbij de Bromo. Eenmaal aangekomen kwamen we er achter dat ze tijdens de busreis al ons geld uit onze portemonnees hadden gestolen. Tegenvaller nummero 1. Het was nog vroeg (half 6 in de ochtend) dus er was nog niks te doen op straat. We zijn ergens gaan ontbijten om even bij te komen van die domper tijdens de busrit. In de middag zijn we doorgereisd naar een volgend plaatsje, waar vanuit we dan gemakkelijk een zogenaamde sunrise tour zouden moeten kunnen boeken richting de Bromo. Helaas pindakaas voor ons zaten alle homestays en hotels daar vol, omdat er een festival aan de gang was. Toen moesten we een heel eind van de Bromo af in een krakkemikkige homestay inclusief mieren in het bed, exclusief wc en douche. Tegenvaller nummero 2. Aangezien we een heel eind van de Bromo afzaten moesten we die nacht om half 2 ’s nachts ons bed weer uit. Want die sunrise, die wilden we echt niet missen. Zo gezegd zo gedaan, na een veel te duur ritje, midden in de nacht, in een minibusje en vervolgens in een jeep, kwamen we aan bij een veel te druk sunrise view point, waar het ernstig koud was. Dat was opzich ook wel weer romantisch, we zijn lekker met z’n drietjes tegen elkaar aan gaan zitten, wachten op die spectaculaire sunrise.
Na de sunrise mochten we dan toch echt de Bromovulkaan van dichtbij gaan bekijken. We reden door een prachtig gebied. Een beetje jammer was dan weer dat we maar een uurtje de tijd kregen om de krater te beklimmen. Dus wij die berg op rennen, snel foto’s maken en weer terug rennen.
Toen moesten we nog eens een uurtje of 2/3 wachten tot we in een mega volgestouwd busje terug mochten naar het plaatsje waar vanaf onze bus terug vertrok. Om vervolgens nog eventjes met de bus weer 10 uur terug te moeten rijden naar Semarang. Allemaal supermooi en spectaculair die Bromovulkaan, maar toch ook wel erg vermoeiend allemaal.
De door ons gemaakte poster (over diarree) was trouwens een succes! Na goedkeuring van de directeur van het ziekenhuis mocht onze poster opgehangen worden op verschillende afdelingen in het ziekenhuis! Ze waren er erg blij mee, daar waren we stiekem wel een beetje trots op.
Afgelopen week hebben we capping day mogen bijwonen! Een hele speciale dag voor verpleegkundestudenten hier! De eerstejaars studenten moeten dan een soort eed afleggen, dan krijgen ze hun verpleegkundekapje en mogen ze de praktijk in. Daar gaat een hele ceremonie aan vooraf, inclusief zang, dans en Florence Nightingale! Heel leuk om te zien! We vragen ons nu alleen wel een beetje af waar ze in dat eerste jaar meer mee bezig zijn, leren om verpleegkundige te worden, of oefenen met zingen in meerstemmige canon???
Ook zijn we afgelopen week nog wezen lunchen bij een Nederlands stel die al een aantal jaren in de bergen van Semarang wonen. Ze wonen daar supermooi in een zelfgebouwde villa. Inspirerende mensen, want ze weten heel veel over de samenleving hier, over die corrupte overheid.. Mooi om te zien hoe ze op hun manier een steentje bijdragen aan de samenleving, en daarbij zijn het ook nog eens uitstekende koks, dat hebben we wel geproefd tijdens die lunch!
Oja het blijkt trouwens dat ‘Manouk’ in het Javaans ‘penis’ betekent, haha fijn om hier de laatste week nog achter te komen.
Wij hebben trouwens allemaal een 9 voor onze stage gehaald!! Joehoeee.
Morgen vlieg ik om half 12 (Nederlandse tijd) van Semarang naar Jakarta, om daar vervolgens 7 uur lang te wachten op mijn volgende vlucht (naar Dubai). In Dubai moet ik 3 uurtjes wachten en dan kom ik 13:15 aan op Schiphol!!! Een reis van 26 uur maar liefst, maar dat ga ik ook wel overleven na al deze avonturen hier. Helaas moet ik het nu in mn uppie zien te overleven (want Willeke en Marijke gaan nog 3 weken reizen). Nu kan ik echt niet meer wachten om thuis te zijn!!!!!!
Fijn dat jullie ook mijn laatste reisverslag weer hebben gelezen en ik zie jullie allemaal snel weer!!
Liefs en groetjes xxxx
De afgelopen 2 weken heb ik niet veel meer gedaan hier buiten stage om. Veel aan onze schoolopdracht gewerkt (die eindelijk ingeleverd is) en ons laatste uitstapje gemaakt.
Ons laatste uitstapje was namelijk de Bromovulkaan! Dit scheen toch wel een van de mooiste plekjes van Java te zijn, en dit kon dus niet aan ons programma ontbreken. Na een busreis van 10 uur kwamen we aan in Malang, een stad vlakbij de Bromo. Eenmaal aangekomen kwamen we er achter dat ze tijdens de busreis al ons geld uit onze portemonnees hadden gestolen. Tegenvaller nummero 1. Het was nog vroeg (half 6 in de ochtend) dus er was nog niks te doen op straat. We zijn ergens gaan ontbijten om even bij te komen van die domper tijdens de busrit. In de middag zijn we doorgereisd naar een volgend plaatsje, waar vanuit we dan gemakkelijk een zogenaamde sunrise tour zouden moeten kunnen boeken richting de Bromo. Helaas pindakaas voor ons zaten alle homestays en hotels daar vol, omdat er een festival aan de gang was. Toen moesten we een heel eind van de Bromo af in een krakkemikkige homestay inclusief mieren in het bed, exclusief wc en douche. Tegenvaller nummero 2. Aangezien we een heel eind van de Bromo afzaten moesten we die nacht om half 2 ’s nachts ons bed weer uit. Want die sunrise, die wilden we echt niet missen. Zo gezegd zo gedaan, na een veel te duur ritje, midden in de nacht, in een minibusje en vervolgens in een jeep, kwamen we aan bij een veel te druk sunrise view point, waar het ernstig koud was. Dat was opzich ook wel weer romantisch, we zijn lekker met z’n drietjes tegen elkaar aan gaan zitten, wachten op die spectaculaire sunrise.
Na de sunrise mochten we dan toch echt de Bromovulkaan van dichtbij gaan bekijken. We reden door een prachtig gebied. Een beetje jammer was dan weer dat we maar een uurtje de tijd kregen om de krater te beklimmen. Dus wij die berg op rennen, snel foto’s maken en weer terug rennen.
Toen moesten we nog eens een uurtje of 2/3 wachten tot we in een mega volgestouwd busje terug mochten naar het plaatsje waar vanaf onze bus terug vertrok. Om vervolgens nog eventjes met de bus weer 10 uur terug te moeten rijden naar Semarang. Allemaal supermooi en spectaculair die Bromovulkaan, maar toch ook wel erg vermoeiend allemaal.
De door ons gemaakte poster (over diarree) was trouwens een succes! Na goedkeuring van de directeur van het ziekenhuis mocht onze poster opgehangen worden op verschillende afdelingen in het ziekenhuis! Ze waren er erg blij mee, daar waren we stiekem wel een beetje trots op.
Afgelopen week hebben we capping day mogen bijwonen! Een hele speciale dag voor verpleegkundestudenten hier! De eerstejaars studenten moeten dan een soort eed afleggen, dan krijgen ze hun verpleegkundekapje en mogen ze de praktijk in. Daar gaat een hele ceremonie aan vooraf, inclusief zang, dans en Florence Nightingale! Heel leuk om te zien! We vragen ons nu alleen wel een beetje af waar ze in dat eerste jaar meer mee bezig zijn, leren om verpleegkundige te worden, of oefenen met zingen in meerstemmige canon???
Ook zijn we afgelopen week nog wezen lunchen bij een Nederlands stel die al een aantal jaren in de bergen van Semarang wonen. Ze wonen daar supermooi in een zelfgebouwde villa. Inspirerende mensen, want ze weten heel veel over de samenleving hier, over die corrupte overheid.. Mooi om te zien hoe ze op hun manier een steentje bijdragen aan de samenleving, en daarbij zijn het ook nog eens uitstekende koks, dat hebben we wel geproefd tijdens die lunch!
Oja het blijkt trouwens dat ‘Manouk’ in het Javaans ‘penis’ betekent, haha fijn om hier de laatste week nog achter te komen.
Wij hebben trouwens allemaal een 9 voor onze stage gehaald!! Joehoeee.
Morgen vlieg ik om half 12 (Nederlandse tijd) van Semarang naar Jakarta, om daar vervolgens 7 uur lang te wachten op mijn volgende vlucht (naar Dubai). In Dubai moet ik 3 uurtjes wachten en dan kom ik 13:15 aan op Schiphol!!! Een reis van 26 uur maar liefst, maar dat ga ik ook wel overleven na al deze avonturen hier. Helaas moet ik het nu in mn uppie zien te overleven (want Willeke en Marijke gaan nog 3 weken reizen). Nu kan ik echt niet meer wachten om thuis te zijn!!!!!!
Fijn dat jullie ook mijn laatste reisverslag weer hebben gelezen en ik zie jullie allemaal snel weer!!
Liefs en groetjes xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
