Vijfde en zesde week: great week with mommie!!!

Voor Indonesische tijd: een goedemiddag allen. Voor Nederlandse tijd: een goedemorgen allen.
Daar ben ik weer. Wel wat later dan gepland, maar ik heb een drukke en hele gezellige week gehad. Ook hoort dit een beetje bij Indonesië hé. Alles op zijn tijd, heet dat hier.

Dit reisverslag is van de afgelopen 2 weken. Ik zit alweer op de helft van mijn stageperiode! Voor ik het weet zit ik weer in het vliegtuig naar huis, dus ik ben lekker aan het genieten van deze korte tijd die ik nog heb hier.

Het was een lam weekendje, veel geluierd en uitgeslapen. Vrijdags lekker liggen lamballen aan het zwembad. Zaterdags zijn we naar Pagoda avalokitesvara geweest, dit is een boeddhistische tempel. Leuk om voor een keer gezien te hebben. Zaterdagavond zijn we naar een Chinese markt geweest, deze is alleen in het weekend open. De Chinese markt was een soort tapas avondje, we gingen van tentje naar tentje en telkens aten we weer wat anders. Het waren wel 30 tentjes denk ik zo, maar natuurlijk hebben we niet overal wat gegeten haha dat konden we niet hendelen.
Zondags zijn we nog naar Johar Pasar geweest, een hele grote markt. Je hebt hier echt super veel groente en fruit kraampjes, maar ook kleding en cosmetica. Het is echt een oneindige markt met hele goedkope spullen. De hygiëne speelt hier alleen niet echt een grote rol, dat zagen we wel aan de ratten die af en toe voor onze voeten liepen en de stank die van de kraampjes afkwam.
Zondagavond vierde de Indonesische mensen de verjaardag van Semarang, dit doen ze ieder jaar. Hier wordt dat 'carnaval' genoemd. Het was een grote optocht door de stad met allemaal mensen die mooi verkleed waren en prachtige maskers droegen.

Mijn weekje stage (maandag t/m donderdag) op de emergency room is goed verlopen.
Heb het een en ander gezien, de meest indrukwekkende casus was die op maandagmorgen; er vond een reanimatie plaats. De vrouw heeft het gelukkig gered en werd naar de intensive care gebracht.
We krijgen heel veel kinderen binnen met dengue fever (dat komt hier heel veel voor bij kinderen). Ook hebben we deze week de verjaardag van het ziekenhuis gevierd. Het ziekenhuis bestond alweer 42 jaar. Het was erg leuk voor ons om dit mee te maken! Er werd veel gezongen en toneelstukken uitgevoerd.

Maandagmiddag kwamen onze moeders eindelijk aan. Wat was het fijn om mams weer te zien. We hebben ze doordeweeks een aantal bezienswaardigheden van Semarang laten zien en ook het ziekenhuis waar wij stage lopen. Toen wij op stage waren hebben ze zelf hun eigen ding gedaan.

Donderdagmiddag na stage zijn Marijke en ik met onze moeties vertrokken naar Yogyakarta. Dit was een busreis van ongeveer 3 uurtjes. We hebben hier een super weekend gehad. We zijn vrijdags begonnen met het bezoeken van het (water)paleis van de Sultan. Het paleis zag er vies uit, maar ze wilden het in de oorspronkelijke staat laten dus begrijpelijk. Ook hebben we hier de ondergrondse moskee gezien. Hierna zijn we naar Malioboro geweest, dit is de bekendste straat in Yogyakarta. Hier heb je een grote markt (veel souvenirs) en ook veel cafétjes zitten.
De dag erna zijn we begonnen met de vogeltjesmarkt. Wat was het zielig om al die vogels en kippen in een kleine hokjes te zien, in één kleine kooi zaten soms wel 30 vogels. Vrijdags waren we gaan lunchen bij het paleis van de broer van de sultan, hier vertelden ze ons dat er zaterdags een bruiloft was en dat we wel van een afstandje mochten toekijken. Dit hebben we zaterdags na de vogeltjesmarkt dan ook gedaan. Wauw we keken onze ogen uit, want was het restaurant mooi omgebouwd tot een bruiloft. Tot onze verbazing mochten we met het bruidspaar op te foto en we werden zelfs uitgenodigd om te blijven eten. Het is onbeschoft om dit af te slaan, dus we hebben heerlijk meegegeten. We zijn niet langer dan 1,5 uur gebleven, want wij stonden onderhand meer in het middelpunt van belangstelling dan het bruidspaar en dat gaf ons geen fijn gevoel. Het grote verschil tussen een Nederlandse bruiloft en een Indonesische bruiloft is het eten en drinken. In Nederland draait alles om drinken en hier draait alles om eten.
Na dit avontuur zijn we door de woonwijken gaan lopen en wat we hier toch meemaakte: we kwamen een café tegen genaamd ‘Luwak’. Hier kon je kopi Luwak bestellen, makkelijker te onthouden als keutelkoffie. Dit is de duurste en meest zeldzame koffiesoort ter wereld.
Deze koffie wordt gemaakt van de uitwerpselen van de Luwaks. Ik ben geen koffie drinker en al zou ik het wel lusten dan had ik dit never nooit geprobeerd. Dit zware beest van 12 kilo heb ik wel op mijn schouders laten zitten, ik vond het niet erg totdat hij mijn gezicht ging aflekken. Gadver weg met dat beest. Er waren daar al veel Nederlanders geweest en die hadden in een boek opgeschreven dat het de beste koffie ooit was, voor mij blijft het een vraag. Mams heeft spijt dat ze het niet geprobeerd heeft. Na deze rare ontmoeting zijn we naar de Prambanan gegaan, wauw wat zijn dit mooie hindoeïstische tempels. Deze tempels hebben vele aardbevingen moeten doorstaan, want ze staan er al sinds het jaar 850. Het was er super druk en vol met scholieren die weer met ons op de foto wilden. Overal ‘nee’ tegen gezegd anders blijf je bezig. We werden er stapelgek van, maar gelukkig toch een super dag gehad en veel mooie dingen gezien. Deze dag waren de fietskarren en de paardenkarren onze vervoersmiddelen.
Zaterdagnacht ging om 3 uur onze wekker alweer. Het was tijd voor de sunrise Borobudur. Het was even bikkelen, maar om 4 uur zaten we vol goede moet in het busje.
We hebben de zonsopkomst bekeken vanuit het topje van de berg, wauw wat was dit geweldig om te zien. Na de sunrise zijn we doorgereden naar de Borobudur, dit is een boeddhistische tempel. Yogyakarta staat hier bekend om. En ook hier was het natuurlijk bomvol scholieren die op de foto wilden, maarja even overheen zetten en gewoon zelf genieten. Wauww wat was dit prachtig!
In de middag gingen Marijke en in terug naar Semarang en onze moeders gingen een busreis aan van 17 uur naar Bali. Het moment van afscheid nemen was weer aangebroken. Gelukkig is het nu maar voor 1,5 maand, dus dat is zo weer voorbij.
We zijn alle avonden heerlijk wezen uiteten en ik heb eindelijk weer een pizza gegeten, jumjum! Hier in Yogyakarta zijn we veel Europeanen en Australiërs tegengekomen. We hebben zelfs een aantal Nederlanders ontmoet, dit was erg gezellig. In Semarang zal dat niet snel gebeuren. Het was een geweldig weekend om nooit te vergeten!

Helaas vloog het weekendje Yogyakarta voorbij. Maandag begonnen we weer aan een weekje stage op de emergency room. Deze week was het drukker dan afgelopen week.
We hebben weer iets indrukwekkends meegemaakt deze week. Er kwam een 40 weken zwangere vrouw binnen, maar het kind woog 4 kilo en dit was te zwaar om de baby via een natuurlijk manier te laten komen. De operatie was gepland, de mevrouw moest een keizersnee ondergaan. En raad eens; wij mochten deze bijwonen. Het was echt gaaf om dit eens te zien in real life. Voor je het weet is het kind er al uit, het gaat zo snel; het hechten kost het meeste tijd.
Ook heb ik deze week een infuus mogen prikken, eindelijk haha want in Nederland mag je dit niet zomaar als student zijnde. Het ging in 1 keer goed!!

De omslag van het regenseizoen naar het droge seizoen is nu duidelijk zichtbaar. Gelukkig maar, want ik wil na 3 maanden hier zijn niet als een bleekscheet terugkomen natuurlijk :).
Wij zijn gewend om een paraplu te gebruiken tegen de regen, maar hier gebruiken ze het tegen de zonnestralen haha.

Ook wij zijn morgen een dagje vrij met Hemelvaartsdag :).

Nou dit was het verslag dan weer. Bedankt voor het lezen allemaal!
Kusjes en knuffels vanuit het ‘zonnige’ Semarang
xxx